Projektowanie uniwersalne jako empatia twórcy wobec możliwie najszerszej grupy użytkowników. Taki sposób myślenia projektowego musiał przyświecać autorowi koncepcyjnego projektu tramwaju. Świadomość zróżnicowania potrzeb pasażerów została odzwierciedlona w wielofunkcyjnym wnętrzu pojazdu. Wytyczone strefy zaspokajają oczekiwania zarówno młodzieży, jak i osób starszych, niepełnosprawnych, z większym bagażem czy turystów. W każdej z nich inaczej zaprojektowano miejsca siedzące. Począwszy od obniżonych siedzeń dla seniorów, a skończywszy na półkolistym, klubowym układzie siedzisk dla młodych pasażerów. Te nowe rozwiązania wykorzystują ciągle jeszcze pomijaną w polskich realiach pozycję półstojącą – jakże odpowiednią do krótkotrwałego zajmowania miejsca. Konsultacje ze specjalistami z dziedziny transportu szynowego zaowocowały świadomym zagospodarowaniem wnętrza pojazdu, uwzględniającym niektóre elementy techniczne, jak np. wózki napędowe. W projekcie nie pominięto również podstawowych składników komunikacji wizualnej. Użytkowników prowadzą czytelne piktogramy umieszczone na ścianach i podłodze, kolorystyczne podziały podłogi oraz wyświetlacze i monitory. Nie zabrakło również interaktywnych paneli informacyjnych w przejściach między modułami. Stylistyka symetrycznej sylwetki tramwaju jest odpowiednia do przeznaczenia oraz prędkości pojazdu. Jednocześnie jest na tyle charakterystyczna, by z powodzeniem pełnić funkcję identyfikacyjną miasta. Projekt został wykonany według założeń producenta, PESA w Bydgoszczy, co upewnia o możliwości realizacji zamysłu. (Jakub Gołębiewski)