Międzynarodowy przegląd projektów dyplomowych

Znaki diakrytyczne stosowane są w zapisie większości języków europejskich, lecz nawet sami projektanci pism nie przywiązują do kwestii budowy diakrytyków wystarczającej wagi. Dobrze, jeżeli w repertuarze pisma znajdują się znaki diakrytyczne służące do zapisu języków z centralnej Europy. Często są one jednak tak źle zaprojektowane, że nie nadają się do składu. Powodem tego, poza zwykłą nieznajomością lokalnych reguł pisowni, jest brak zrozumiałych wytycznych i przejrzystej bazy kształtów znaków diakrytycznych.

Radek Sidun podjął się rozwiązania tego problemu i rozpracował go rzetelnie i przekonująco. Zaproponował wzory znaków diakrytycznych dla 13 popularnych typów pism łacińskich. Dzięki temu typograf z drugiej strony świata może znaleźć wzór najbardziej podobny do jego projektu i porównać diakrytyki. Sidun opracował je nie tylko dla odmian podstawowych, ale również dla kursyw, odmian pogrubionych i zwężonych. Daje to pogląd na właściwy sposób postępowania przy projektowaniu rozbudowanych rodzin pism. W niektórych przypadkach opracowane zostały nawet znaki alternatywne. Kształt, wielkość i położenie znaków diakrytycznych autor konsultował ze specjalistami z wielu europejskich krajów. Pracę kończy „dziesięć przykazań” określających podstawowe zasady projektowania diakrytyków. Opracowanie, oparte na licznych badaniach i stopniowo publikowane na stronie www.diacritics.eu, przyczyni się z pewnością do poprawy jakości powstających współcześnie pism.