Autorka pracy postawiła sobie za zadanie rozwój lokalnej, kreatywnej wspólnoty, odszukanie jej możliwości twórczych i umieszczenie ich we współczesnym kontekście społecznym i ekonomicznym. Zasadnicze pytanie brzmiało: W jaki sposób poprzez projektowanie zmienić życie społeczności borykającej się z konsekwencjami transformacji ustrojowej? Odpowiedzi poszukała w węgierskiej wiosce Mátrakeresztes, w której od 1925 roku wytwarzano drewniane łyżki. Obiekt ten powiązała z atrakcyjnymi usługami w ośrodku narciarskim Mátraszentistván i zaprojektowała sanki, uwzględniając posiadane zasoby technologiczne, lokalny surowiec w postaci bukowego drewna, funkcjonalną prostotę ludowych tradycji oraz ergonomię. Wykorzystała także współczesny trend low tech.