Założeniem projektu było odkrywanie nowych możliwości w pracy ceramika – poszukiwanie dialogu z maszyną i badanie jej relacji z człowiekiem jako twórcą. Analizując możliwości i niedoskonałości ceramicznego druku przestrzennego, autorka wprowadziła interwencje, które zaburzają druk, oraz elementy tworzone manualnie. W ten sposób oddała maszynie część kreacji. Doświadczenie pracy z tak plastycznym materiałem, jakim jest porcelana, projektantka przełożyła na pracę z drukarką 3D, rozszerzając swoją praktykę – elementy drukowane połączyła z elementami toczonymi na kole garncarskim. Nie skupiła się na formie czy zastosowaniu, lecz swobodnie kształtowanej przez obie strony współpracy.