Zestaw przeznaczony jest dla jednej osoby, a głównym założeniem projektowym była jego uniwersalność. Porcelanowa „czarka”, z której piłem mleko do śniadania, w czasie obiadu służyć może jako sosjerka, a po obiedzie – jako filiżanka na kawę. Dla mnie to rozsądne i ciekawe, dla kogoś pewnie zbyt obrazoburcze. Autorka podkreśla, a nietrudno to też zauważyć, że bardzo ważne były dla niej względy estetyczne. Kształty naczyń oparte są na prostych figurach geometrycznych, żeby ułatwić zestawianie ich na stole w zwarte kompozycje. Projekt wywołał żywą dyskusję, przy czym – co cenne i wcale nie częste – okazał się prawdziwie kontrowersyjny: jedni kwestionowali wartość przyjętego rozwiązania, inni je wychwalali.