Nieopisane pudełko z archiwalnymi fotografiami z kilku dekad nie jest jedynie cenną rodzinną pamiątką, lecz może stać się przedmiotem badań projektantów. Autorka dyplomu stworzyła publikację, w której zdjęcia i ich wycinki nie tylko mają wartość historyczną i sentymentalną, ale stanowią materiał do czysto wizualnej aktywności. Następujące po sobie fotografie tworzą rodzaj narracji – opowiadają historie, które uzupełniają opisy postaci czy miejsc. Publikacja ma formę atlasu i służy do przechowywania informacji rodzinnych. Poszczególne elementy wizualne mają swoje numery, które odsyłają do rejestru na końcu albumu, gdzie można odnaleźć imiona i nazwiska osób, daty narodzin i śmierci, rodzaj pokrewieństwa. Publikacja odkrywa materiał wizualny, który mógłby być następnie analizowany przez historyków czy socjologów.