Projektantka wzięła na warsztat pojęcie „prawa do bycia zapomnianym”, które wynika z unijnego rozporządzenia o ochronie danych osobowych (RODO). Zgodnie z nim każda osoba ma prawo do usunięcia swoich danych osobowych, co jest szczególnie ważne w czasach rozwoju sztucznej inteligencji i tendencji do przedstawiania całej rzeczywistości za pomocą danych. Mimo istniejących środków prawnych na rynku można znaleźć niewiele przyjaznych dla użytkownika narzędzi do usuwania danych – w związku z tym jesteśmy nieustannie narażeni na to, że informacje o nas zostaną niewłaściwe wykorzystane. Czerpiąc inspiracje z pola dizajnu spekulatywnego oraz zjawiska biomimikry, autorka stworzyła projekt, w którym metody ochrony prywatności przypominają strategie obronne tropikalnej ryby – kostery gruzełkowatej (po angielsku boxfish). Dzięki temu interaktywnemu narzędziu użytkownicy odzyskują kontrolę nad swoimi danymi: odstraszają drapieżniki (system bezpieczeństwa), kamuflują dane (maskowanie) i wydzielają toksyny (usuwanie danych). Projektantka tworzy wizję przyszłości, w której sprawujemy kontrolę nad danymi przy użyciu różnych środków i narzędzi, w tym cyfrowej wizualizacji przepływu danych.