Erotyka w internecie kojarzy się przede wszystkim ze stronami pornograficznymi, które nie pozostawiają żadnych wątpliwości, że są dobrze przygotowaną ofertą handlową dla tych, którzy – jak mówi Woody Allen – uprawiają seks z kimś, kogo naprawdę kochają. Wszystko kawa na ławę, bez dreszczyku emocji i odkrywania tabu, jeśli ono jeszcze istnieje. Praca dyplomowa Aleksandry Toborowicz www.muzeumerotyzmu.pl, prezentująca uznane dzieła sztuki, nie ma oczywiście celu „pobudzającego”, ale dostrzegliśmy w niej, zgodnie z intencjami autorki, próbę przełamania opisanego powyżej schematu user friendly. Internaucie pozostawiono przyjemność odkrywania, poprzez przypadkową nawigację w umownej sieci neuronowej (w końcu mózg to nasza najczulsza strefa erogenna), podzielonej dodatkowo na trzy coraz śmielsze warstwy, nazwane: wstępnie, wstydliwie, występnie. Jest tu też szczypta voyeuryzmu. Gdy na mapie połączeń docieramy do lekko pulsujących „punktów G”, kursor zmienia się w dziurkę, przez którą widać tylko fragment dzieła, od którego w tym samym momencie rysują się linie do innych prac, co może być pewną podpowiedzią w nawigowaniu. Może także sugerować bliskość tematyczną poszczególnych obrazów. Hipnotyzujący efekt wzmaga świetna i niepokojąca muzyka Michała Pałasza. Zapewne do wielu aspektów typograficznych, programistycznych (Flash) itd. można zgłaszać zastrzeżenia – np. małe nasycenie koloru mapy i bardzo zbliżone barwy warstw mogą sprawiać trudności na gorszych monitorach. My doceniliśmy odważny pomysł na dyplom i idącą za nim wizualną spójność i oryginalność. Mamy nadzieję na rozbudowę zawartości serwisu, opartą na testach i ewentualnych poprawkach. Będziemy zaglądać od czasu do czasu, oczywiście nie usuwając adresu z historii przeglądarki ;-).
(2+3D nr 30)
(2+3D nr 30)