Projekt Padka ma na celu współczesną adaptację lokalnego rzemiosła Transylwanii poprzez reinterpretację jego potencjału i wartości. Podejście to jest zgodne z krytycznym regionalizmem w architekturze, w którym stawia się lokalną odrębność ponad uniwersalność nowoczesnego dizajnu. Zamiarem projektantki była współpraca z rzemieślnikiem, którego zawód zanika, i zaadaptowanie przedmiotu, który tak naprawdę nie zmienił się w ciągu ostatnich dziesięcioleci – ławki. Na pierwszy plan wysunęło się tkanie z łusek kukurydzy, czyli materiału łatwego do znalezienia i obróbki. Celem całego procesu projektowania było głębsze zrozumienie struktury i znaczenia lokalnych elementów.