Instalacja stanowi specjalnie wydzieloną przestrzeń wystawienniczą, w której odbiorcy spotykają się i konfrontują z „pustym czasem”. Projektantka zajęła się tematem obserwacji czasu oraz kreatywnością jako sposobem jego podziału. System składa się z trzech ściśle powiązanych ze sobą części, które odnoszą się do siebie nawzajem. Są to: dokumenty filmowe nagrywane w czasie rzeczywistym, książka przetwarzająca sytuacje obserwacji oraz dywan jako wyraźna manifestacja czasu twórczego. Praca ma odzwierciedlać strukturę średniowiecznych godzinek, czyli modlitewników, które dzieliły dzień na pory modlitwy, pracy i kontaktów społecznych, dając także przestrzeń na milczenie i czas dla siebie. W projekcie motywy te przedstawione są w aktualnym kontekście, w odpowiedzi na współczesne postrzeganie czasu.