Praca jest poświęcona nowej identyfikacji Bratysławy, która wyłania się wraz z powstawaniem od połowy XX w. kolejnych bloków mieszkalnych, poddawanych z czasem termomodernizacji. Autorka przyjrzała się dzielnicom miasta, by dowiedzieć się, czy proces ocieplania budynków tworzy jakiś logiczny system. Sporządziła dokumentację dzielnic – na tej bazie powstała księga wzorów, która miała być punktem wyjścia do stworzenia systemu orientacji służącego uporządkowaniu kolorowej betonowej dżungli. Kolejnym pomysłem było zaprojektowanie linii odzieży. Kolorystyka i kompozycja domów okazały się jednak przypadkowe, a opracowanie spójnego systemu zbyt skomplikowane. Ostatecznie autorka postawiła na abstrakcję i stworzyła serię kolaży z charakterystycznymi dla każdej dzielnicy wzorami. Powstało coś w rodzaju wirtualnej rzeczywistości, gdzie wszystko jest „po termomodernizacji” i daje pretekst do rozmowy na temat estetyki miast.