W przypadku identyfikacji wizualnych instytucji o wieloletniej tradycji często najtrudniejsze, a jednocześnie najwłaściwsze wydaje się odcięcie od dotychczasowych rozwiązań. Obecna identyfikacja Politechniki Śląskiej składa się z powstałych na przestrzeni lat znaków ilustrujących specjalizacje poszczególnych wydziałów. Dyplom Anny Kalety jest próbą spojrzenia na problem świeżym okiem. Politechnika i każdy z jej 15 wydziałów zyskały nowe logotypy, stworzone z wykorzystaniem akronimów ich nazw. Elementy liter w ich zapisie zostały zredukowane do koniecznego minimum gwarantującego rozpoznawalność. Zaproponowany krój pisma (Decima Sans) swoim technicznym charakterem współgra z profilem uczelni. Całość projektu została świetnie zrealizowana pod względem formalnym. Wątpliwości może budzić tylko pewna niekonsekwencja w sposobie umieszczania logotypu na formacie. Kluczowe pytanie brzmi jednak: czy nowy system jest faktycznym ułatwieniem w stosunku do obecnego, jeśli wziąć pod uwagę, że dla innych wersji językowych zachodzi konieczność projektowania nowego zestawu? Zastanawia również równorzędność, z jaką potraktowane zostały Politechnika i poszczególne jej wydziały. I wreszcie, zakładając, że rolą projektanta jest porządkowanie zastanej rzeczywistości, pojawia się pytanie, czy każdy wydział naprawdę musi mieć osobne logo?